LEKCJA 1- SZTUKA ORGANIZACJI, CZYLI ZACZYNAMY PRACOWAĆ I ZARABIAĆ

Wspomniałam jak się nazywam? Nie!? Jak ja zamierzam te biedne dzieci uczyć skoro podstawowych rzeczy zapominam... No dobra. Nazywam się Jagoda Szpak (i nie jestem rodziną Michała Szpaka!). Od poniedziałku będę uczyć polskiego w podstawówce, ale o tym już mówiłam. Nie mogę się doczekać początku tego tygodnia! Od początku studiów marzyłam o tym. No wiecie. Chciałam nieść kaganek oświaty itp. A tak całkiem serio to ja po prostu strasznie lubię dzieci i chyba właśnie dlatego postanowiłam zostać nauczycielką. I co z tego, że klasy 4-6 to takie większe dzieci? Mnie to nie przeszkadza. A od kilku dni chodzę po domu w tę i z powrotem i szukam sama nie wiem czego. Przeprowadzam się i staram się spakować. Jako że mieszkam na obrzeżach Rzeszowa, a szkoła jest raczej w centrum moi kochani staruszkowie kupili mi mieszkanko. Taka mała nagroda za dyplom i znalezienie pracy. W sobotę się tam wprowadzę.

3 WRZEŚNIA- PONIEDZIAŁEK

O matko! To już dziś. Mój debiut w roli nauczycielki. Boję się strasznie. Pół nocy nie spałam. A co będzie jutro? Dziś tylko rozpoczęcie roku szkolnego, a jutro... Aż się boję myśleć. A na dodatek mam być wychowawczynią jednej z klas. JA!! Wychowawczynią! Kto normalny dałby mi tą rolę!? No ale nikt nie powiedział, że dyrektorka mojej szkoły jest normalna. Dobra. Koniec użalania się. Zjadłam śniadanie i ubrałam się w we wczoraj przygotowane ciuszki. Jak przystało na panią profesor wyglądałam bardzo elegancko. Założyłam szarą sukienkę przed kolano, ale żeby trochę ożywić strój ubrałam czerwone buty i naszyjnik. Włosy rozpuściłam (jak się ma kasztanowe lekko kręcone włosy to można z nimi zaszaleć). Pociągnęłam rzęsy tuszem, a usta błyszczykiem, popatrzyłam w lustro i powiedziałam.

-No Jagoda. Czas ruszać do walki.- i wyszłam.

Do szkoły doszłam po 5 minutach. Kocham moich rodziców za to mieszkanie!!! Od razu poszłam do gabinetu dyrektorki aby się dowiedzieć co i jak. Ta powitała mnie z uśmiechem.

-Witam pani Jagodo! Zapewne chciałaby pani wiedzieć coś więcej o pani klasie?-No proszę jaka domyślna! Już ją lubię.-Będzie pani wychowawczynią 4a. Tu ma pani ich listę. To 20 osób. A i jeszcze plan lekcji. Poza tym będzie pani uczyć jeszcze 5 klas. Mam nadzieję, że to nie za dużo?

-Nie. Bardzo dobrze. A mogłabym wiedzieć, która z sal jest moja?

-Oczywiście. Będzie pani uczyć w 13. Nie jest pani przesądna?-Pokręciłam przecząco głową. Nie byłam przesądna. Nie przerażał mnie czarny kot, czy rozsypana sól.-To dobrze. Zabiorę panią do pokoju nauczycielskiego. Tam pozna pani resztę grona i weźmie pani klucz do swojej sali. Pozna pani ją i w ogóle...

Prawie cały czas milczałam. Ja! Jagoda Szpak, której usta nigdy się nie zamykały teraz nie wiedziałam co mam mówić. Jeżeli takie coś dopadnie mnie przy uczniach to długo w tej szkole nie popracuję. Gdy zastanawiałam się nad przyczynami mojego nagłego niedoboru słów pani dyrektor już przedstawiała mnie moim nowy kolegom z pracy. Ogólnie sprawiali dość miłe wrażenie. Mam nadzieję, że tak będzie cały czas. Następnie wzięłam klucz i poszłam do swojej klasy, która była dokładnie naprzeciwko gabinetu dyrektorki. Mam nadzieję, że te ściany nie przepuszczają zbyt dużo dźwięku... Otworzyłam drzwi i moim oczom ukazała się niebiesko-zielona klasa z 10 dwuosobowymi ławkami, biurkiem, szafkami i kilkoma tablicami. Moja pierwsza myśl? Pięknie. Druga? Trzeba tu powiesić jakieś ozdoby i zrobić gazetkę. Spojrzałam na plan lekcji. Jutro mam godzinę wychowawczą, więc wypróbuję zdolności plastyczne moich uczniów. Gdy rozsiadłam się przy moim biurku usłyszałam ciche pukanie do drzwi.

-Proszę.

-Pani Jagodo.-To była dyrektorka.-Idziemy do kościoła na uroczystą mszę. Idzie pani z nami?

-Tak. Już idę.

                                                                              *

Po powrocie do domu, zrzuciłam swoje czerwone szpilki  rzuciłam się na kanapę,zakładając nogi na oparciu jak to miałam w zwyczaju. Włosy swobodnie zwisały,dotykając idealnie błyszczącego parkietu. Muszę zapytać staruszków ile kosztowało ich to mieszkanie, bo gołym okiem widać że na wystroju nie było oszczędności. Będę panią wychowawczynią 20-osobowej gromadki. Trzeba się tym faktem pochwalić, nie? Kto pierwszy? Może mamusia, a potem Diana. W ramach formalności,powiem że to moja,hmm...jakby to powiedzieć...druga połówka. Tylko spokojnie, moja orientacja seksualna nie ma z tym okresleniem nic wspólnego. Na tym tle nie odbiegam od większości społeczeństwa. Po prostu dobrałyśmy się idealnie. Razem balujemy, by na drugi dzień umierać. Słuchamy siebie nawzajem, bez udawania że to co mówi nas obchodzi. Po prostu nas to interesuje. Ona zazdrości mi moich włosów, a ja jej nóg. Często dochodzi z tego powodu do małych spięć,jednak obie wiemy że to tylko żarty. A gdy ktoś jest dla nas nie miły, rzucamy mu taką wiązankę, że biedaczek,tudzież biedaczka gaśnie tak błyskawicznie jak światło w lodówce, gdy ją zamykamy. O ile ono w ogóle gaśnie...

-Halo,mama? Przekaż tacie, że macie córkę-nauczycielkę. Jutro zaczynam pracę na stanowisku: wychowawca klasy 4a.

Gratulacjom nie było końca. Jesteśmy dumni bla,bla,bla...Nie jestem fanką takiego cukrowania i słodzenia. Jeszcze chwilę wysłuchałam monologu mamy o tym  jak żyć. Ciepło się ubieraj,zdrowo odżywiaj i inne złote  rady.

Powróciłam do normalnej pozycji na kanapie, by wstać i nalać sobie mojej ukochanej Pepsi. To moje takie małe uzależnienie. Gdy dostarczyłam do organizmu kolejną dawkę, od razu poczułam się lepiej. Poczłapałam do salonu i powróciłam do wyjściowej pozycji, jednocześnie wykręcając numer do panny Diany Piotrowskiej. Odebrała po 3 sygnałach

-Masz tą robotę??

-No pewnie, będę panią wychowawczynią –powiedziałam z dumą do słuchawki

-No i świetnie. A zarobki ustaliłaś? – w tym momencie uśmiech zszedł z mojej twarzy

-Nic nie wiem na temat wypłaty...O Boże....ale jestem głupia....

-Nie wiem ile nauczyciele zarabiają,ale patrząc na te ich strajki to pewnie nie wiele...

-Chcesz mnie pocieszyć,czy jak?

-No już, już. Nie denerwuj się. Powiedz lepiej czy macie w tej waszej szkole jakiegoś przystojnego wuefistę??-Diana dopytywała o to co lubi, czyli umięśnionych facetów.

-A wiesz,że nie zwróciłam uwagi...Ale szybko się poprawię i jutro dam ci znać czy jest coś ciekawego i godnego naszej uwagi...

-Trzymam za słowo. Wychodzimy gdzieś?

-Sama nie wiem. Muszę coś zjeść, a potem wyspać się. Jutro o 7:30 musze być w pokoju nauczycielskim

-Gadasz jak stara baba. Ale nie będę nalegać.

-Spotkamy się kiedy indziej,ok.?

-No pewnie. Paaaa

-Ciao!

 13 WRZEŚNIA

Pracuję już kilka dni,i przyzwyczaiłam się do wczesnego wstawania, eleganckiego stroju i „moich” dzieci, które jak się okazało wcale nie są takie głupie. Na jakie wyglądają....Nie bierzcie tego na poważnie, to tylko taki sucharek na dobre rozpoczęcie weekendu:). Ale wracajac do pracy, to mam w większości miłe koleżanki, które co rusz przysyłają do mnie swoich wychowanków, po szpilki. Takie do gazetki. Dziwne,prawda? Zdążyłam także ustalić wysokość mojej pensji. Rozwodzić się nie ma nad czym. Szału nie ma. Pani dyrektor jest dla mnie bardzo miła.Wymaga od nas tylko przyzwoitego stroju. Czasami mam wrażenie że traktuje mnie inaczej niż pozostałych członków grona pedagogicznego. Widocznie bardzo lubi moja rodzicielkę. Tymczasem, zmieniam szary, „biurowy” wręcz uniform na kieckę, szpilki i ruszam z Piotrowską w miasto,bo jak już wcześniej wspomniałam rozpoczął się weekend. A teraz uwaga, na dowód że mam talent i nie bez powodu wybrałam polonistykę polecę wierszem : Cały tydzień haru, haru, a na weekend bach do baru. Morał jeden nam się kłania: idzie weekend będzie bania!

Zadanie domowe: 

-wywalić szpilki ze swojej klasy

-rozejrzeć się za przystojnym wuefistą

---------------------------------------------------------------------------------

Witamy wszystkich! Udało się dodac nowy rozdział, i chociaż na chwilę oderwać się od ksiązek. Nie żartuję! Nauki jest tyle,że masakra... Jagoda musi coś z tym zrobić! Skoro już zaczęła pracę, to może nie długo program się zmieni, tym razem na lepsze ;)

Poza tym chciałabyśmy bardzo serdecznie powitać nowe czytelniczki z blogspotu, dziękujemy za miłe komentarze w prologu, mamy nadzieję że nie zawiedziemy waszych oczekiwań co do tego opowiadania :)

Pozdrowienia! 

Fanta&Cola